Ήμουν λοιπόν από τις “τυχερές” που το ανακάλυψαν πριν την εγκυμοσύνη μου. Η περίπτωσή μου ωστόσο δεν ήταν τόσο απλή…
Ας το πιάσουμε όμως από την αρχή…
Πριν από κάποια χρόνια νοσηλεύτηκα εκτάκτως στο νοσοκομείο για κάτι φαινομενικά απλό, μία γαστρίτιδα, λίγο πολύ φαντάζομαι όλες το έχουμε περάσει κάποια στιγμή της ζωής μας. Κατά την διάρκεια όμως των συνηθισμένων εξετάσεων η αιματολόγος μου διαπίστωσε ότι ο αριθμός των αιμοπεταλίων μου ήταν 50.000 με κατώτατο όριο το 150.000 (!!!). Η αλήθεια είναι ότι τα αιμοπετάλια μου δεν ήταν ποτέ σε ιδιαίτερα ψηλά επίπεδα, αντιθέτως, ήταν πάντα λίγο πιο κάτω από το κατώτερο όριο, αλλά μέσα στα επιτρεπτά επίπεδα και με δεδομένο ότι το ίδιο ίσχυε για τον μπαμπά μου το αντιμετωπίζαμε πάντα σαν κάτι κληρονομικό, όχι όμως ανησυχητικό, ως τώρα…
Ο αριθμός των αιμοπεταλίων ήταν απαγορευτικά χαμηλός, δεδομένου όμως ότι ο οργανισμός μου ήταν αδύναμος και αποσυντονισμένος λόγω της γαστρίτιδας δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι περαιτέρω την δεδομένη στιγμή. Κάποιους μήνες αργότερα όμως μετά από παρότρυνση της αιματολόγου κάναμε οστεομυελική εξέταση όπου επιβεβαιώθηκε ότι είχα κληρονομική θρομβοπενία.
Τι είναι όμως η θρομβοπενία?
Είναι ο χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων στο αίμα, δηλαδή… το αίμα είναι αραιό με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η πηκτικότητά του. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό? Ότι όταν τα επίπεδα πέσουν σε τόσο χαμηλά επίπεδα όπως τις 50.000 “Δεν μπορείς να βγάλεις ούτε δόντι” όπως χαρακτηριστικά μου είπε η γιατρός διότι το αίμα δεν σταματάει. Και πράγματι… όταν μου αφαίρεσαν την πεταλούδα του ορού την τελευταία μέρα νοσηλείας μου το αίμα δεν σταματούσε! Δεν το πίστευα..από μια τόσο δα τρυπούλα!! Η γιατρός με καθησύχασε ωστόσο και μου είπε ότι εφόσον τα αιμοπετάλια μου διατηρούνταν σε φυσιολογικά για τα δικά μου δεδομένα επίπεδα, στις 110.000 περίπου δεν χρειάζεται να ανησυχώ, απλά είναι κάτι που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης γιατί αν τα επίπεδα πέσουν θα υπάρχει πρόβλημα ιδιαίτερα κατά τον τοκετό.
Όταν λοιπόν ήρθε η στιγμή δύο χρόνια μετά που πήραμε την απόφαση να κάνουμε το μωράκι μας. Όπως μου είχε ζητήσει ενημέρωσα την αιματολόγο μου πριν ξεκινήσουμε τις προσπάθειες. Κάναμε λοιπόν ένα πακέτο εξετάσεων που μου έγραψε και μέσα σε αυτές ήταν και τρεις μοριακές εξετάσεις για την εξέταση ύπαρξης θρομβοφιλίας “προληπτικά” όπως μου είπε “αν και είναι σχεδόν απίθανο γιατί έχεις θρομβοπενία που είναι ακριβώς το αντίθετο, απλά για να αποκλείσουμε την πιθανότητα καλού κακού”.
Βγήκαν τα αποτελέσματα… και ναι! Ήμουν θετική σε δύο από τις τρεις πιθανές μεταλλάξεις που εξετάστηκα. “Κοριτσάκι μου όσο απίστευτο κι αν είναι έχεις ΚΑΙ θρομβοφιλία”!!
Τώρα αλήθεια?? Τι είναι πάλι αυτό??Δεν μου έφτανε δηλαδή ότι ανησυχούσα για τη θρομβοπενία, τώρα έχουμε έναν νέο άγχος την θρομβοφιλία. “Είναι πολύ σπάνιο να συνδυαστούν αυτά τα δύο”. Αφού ξεπερνάς τις πρώτες απαισιόδοξες σκέψεις, σκέφτεσαι λογικά και λες ότι αν έχεις μια τόσο καλή αιματολόγο που εμπιστεύεσαι σε συνεργασία με τον γυναικολόγο σου, όλα θα πάνε μια χαρά.
Τι είναι όμως η θρομβοφιλία και γιατί είναι τόσο σπάνιο να συνδυαστεί με την θρομβοπενία?
Όπως δηλώνει και η ίδια η λέξη, είναι η τάση του αίματος να δημιουργεί θρόμβους, αυτό δηλώνει ότι η πηκτικότητα του αίματος είναι πολύ υψηλή και απειλεί τη ζωή του εμβρύου έμμεσα φράζοντας τα αγγεία του λώρου, με αποτέλεσμα το μωρό να μην λαμβάνει το απαραίτητο οξυγόνο και θρεπτικά στοιχεία και να προκαλείται αποβολή.
Στην δική μου περίπτωση λοιπόν, το αίμα είναι αραιό λόγω της θρομβοπενίας, έχει δηλαδή μικρό αριθμό αιμοπεταλίων, τα οποία όμως λόγω της θρομβοφιλίας έχουν την τάση να προσκολλώνται το ένα με το άλλο σχηματίζοντας θρόμβους! Τέλειο? Εδώ ακριβώς είναι που γίνεται σαφές πόσο ζωτικής σημασίας είναι ο ρόλος της αιματολόγου.
Η αγωγή για την θρομβοφιλία
Στην πραγματικότητα είναι πολύ απλή, ακολουθείς μια αντιπηκτική αγωγή με ενέσεις ηπαρίνης καθ ‘όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης και για κάποιες μέρες μετά τον τοκετό αν κριθεί αναγκαίο. Οι ενέσεις αυτές εφόσον είστε ήδη εγκυούλες και σας τις γράψει ο γιατρός είναι δωρεάν, έχετε δηλαδή μηδενική συμμετοχή.
Η παράλληλη ύπαρξη θρομβοπενίας ωστόσο περιπλέκει τα πράγματα, διότι δεν μπορείς να “αραιώσεις” ένα ήδη “αραιό” αίμα καθώς μπορεί να προκληθεί εσωτερική αιμορραγία στην εγκυούλα…! Η δόση λοιπόν της ένεσης εξαρτάται από τα κιλά και την εβδομάδα και ημέρα κύησης ώστε να ακροβατεί σωστά ανάμεσα στην θρομβοφιλία και την θρομβοπενία. Για τον λόγο αυτό ανά 28 ημέρες πραγματοποιείται μια εξέταση που λέγεται ANTI-XA η οποία γίνεται ακριβώς 4 ώρες από την ώρα της ένεσης και σε συνδυασμό με την εβδομάδα κύησης και τα κιλά η αιματολόγος προσαρμόζει την δόση κατάλληλα. Να σημειώσω εδώ οτι είναι πολύ σημαντικό να βρείτε έναν αιματολόγο για τη θρομβοφιλία/θρομβοπενία που να εμπιστεύεστε γιατί οπως θα έχετε καταλάβει πρόκειται για μια δύσκολη και μεγάλη σε διάρκεια κατάσταση.
Ποιος είναι ο λόγος που πήρα το θάρρος να γράψω την προσωπική μου εμπειρία?
Σίγουρα όχι για να τρομάξω τις μελλοντικές μανούλες, ούτε για να παρέχω επιστημονικές πληροφορίες, ευτυχώς για όλους όσους θέλουν να ενημερωθούν πάνω σε αυτά τα θέματα υπάρχει πληθώρα άρθρων από γιατρούς που τα εξηγούν αναλυτικά. Μία καλή πηγή για να ενημερωθείτε αναλυτικά πάνω στο θέμα της θρομβοφιλίας αποτελεί το site του Διδάκτορος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, κυρίου Ιωάννη Επ. Γεωργούλη υπό μορφή 70 ερωτοαπαντήσεων τις οποίες θα βρείτε εδώ. Σε αυτά τα άρθρα στράφηκα κι εγώ όπως θα έκανε ο καθένας για περαιτέρω ενημέρωση και με κάλυψαν σαφώς.
Αυτό όμως που μου έλειπε και είχα ανάγκη ήταν κάποιος να μου πει” Το έχω περάσει κι εγώ, ακριβώς όπως κι εσύ και όλα πήγαν μια χαρά” κάποιος που θα μπορούσε να μου λύσει καθημερινές απορίες όπως “Τι γίνεται όταν φουσκώνει η κοιλίτσα και δυσκολεύεσαι να κάνεις την ένεση?”, ή “Μελανιάζει κι εσένα τόσο η κοιλίτσα σου?”, “Νιώθεις κι εσύ την απόλυτη ανακούφιση κι ευτυχία κάθε μέρα που νιώθεις το μικροσκοπικό σου πλασματάκι να κινείται στην κοιλίτσα σου επειδή ξέρεις ότι ακόμα μια μέρα όλα είναι καλά?”.
Να μου πει” Ξέρω πως είναι να μετράς την κάθε ημέρα, εβδομάδα και μήνα νιώθοντας ευλογημένη για κάθε μια από αυτές..” γιατί ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Αυτός είναι ο δικός μου λόγος λοιπόν, να σας πω ότι διανύω επιτυχώς τον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης μου, έχω στην κοιλίτσα μου έναν υγιέστατο μπεμπίνο που μεγαλώνει διαρκώς, τους γιατρούς μου να με προσέχουν και τα αγαπημένα μου πρόσωπα να με στηρίζουν και ότι αν περνάτε κι εσείς την ίδια κατάσταση να ξέρετε ότι όλα θα πάνε μια χαρά.
Όσο για τις απλές καθημερινές απορίες σας, ναι η κοιλίτσα μελανιάζει ότι και να κάνετε, αλλά κάθε μια μελανίτσα είναι ένας παραπάνω λόγος να λατρέψετε το πλασματάκι σας. Πράγματι κάποια στιγμή η κοιλίτσα θα είναι τόσο σφιχτή που θα είναι πρακτικά αδύνατο να κάνεις την ένεση υποδορίως, σε μένα αυτό συνέβη στις αρχές του πέμπτου μήνα. Για να είμαι ειλικρινής ο πραγματικός λόγος ήταν γιατί άρχισα να αισθάνομαι ξεκάθαρα πλέον τον μπέμπη και η ένεση στην κοιλίτσα μου δημιουργούσε ανησυχία παρόλο που ήξερα ότι δεν κινδυνεύει στο ελάχιστο από αυτή. Έτσι κάνεις τις ενεσούλες ανάμεσα στα πόδια κι όλα καλά.
Ναι δεν σταματάς ποτέ να μετράς τις μέρες αντίστροφα όπως όλες οι μανούλες, αλλά αυτό κάνει ακόμα πιο μαγική τη στιγμή που θα το σφίξεις στην αγκαλιά σου και..
Ναι όλα θα πάνε μια χαρά, μην ανησυχείς! 🙂
———-